O książce: 1997 / "Samotny Zachód" to okrutna i mroczna komedia. Wszystko, co wyróżnia dramaturgię McDonagha, nagi psychologizm, absurdalny ślepy zaułek rozpoznawalnych sytuacji życiowych, okrucieństwo ludzi i okoliczności, „czarny humor” – wszystko w tym spektaklu jest wyniesione do najwyższego stopnia na scenie paradoksalna, hipnotyczna kombinacja walk byków i gry w szachy. Skupiamy się na dwóch braciach, bezdennych otchłaniach ich straumatyzowanych dusz, ich skargach i bólu, ich pragnieniu i niezdolności do Kochania i Zrozumienia. Niemal groteskowa komedia nagle spada w emocjonalną i moralną otchłań. W dobie powszechnej pseudostabilności i zacierania się granic tego, co dozwolone, proponujemy dramaturgię szoku, zastrzyk Prawdy, Sumienia i... irlandzkiego humoru. Jeśli istnieje takie pojęcie – „teatr psychologiczny”, to Proponowana wersja słynnej sztuki kultowego dramaturga Martina McDonagha to ostry teatr psychologiczny. Bolesny realizm wydarzeń i relacji dwóch braci, okrucieństwo pomieszane z latami nieporozumień, ciężkim życiem, pustymi żalami i morderstwem, paradoksalnie łączy się z ostrą komedią, wpychając widza w skrajne stany. Siergiej Fedotow